+رآست میگفتی *سهرآب* آدم اینجآ تنهآ ست !!!

++خدایا

حرفی نیست

فقط یه دعـــــا ازته دل میکنم

هیچکسی رو اونقد تنها نکن که بخواد تنهاییش رو با اینترنت پرکنه....

حالم بده...

می‌گویند ولنتاین روز عشق استــــــــــــ

اما نه عشقی می‌بینم نه احساسیـــــــــــ

یک مشتـــــــــــ

نــــــــــقــــــــــــــا بـــــــــــــــ

روز تئاتر مبارکـــــــــــــ

شب عشق است ...

و هر کس دست یار خویش می بوسد

غریبم

بی کسم

من دست غم

غم دست من بوسد

ولنتاین مبارک

چقدر به آرامش دستانت محتاجم

و به گرمایی که با حضور تو ، تمام وجودم را فرا میگیرد

چه کودکانه دوستت دارم

و چه مشتاقانه به انتظارت می نشینم ستاره دنباله دار

افسوس که دوری

دوری از من

وقتی شبها چشمهایم را با یاد تو می بندم

تو را با تمامی وجودم احساس می کنم

و گاه با حسرت به خود می گویم

کاش این رویا به واقعیت می پیوست

دیگر از پا افتاده ام

نای راه رفتن ندارم

هر لحظه که میگذرد احساس میکنم دورتر میشوی

آرامش وجودم! کمی آرامتر برو

تا بتوانم با پاهای زخمی به تو برسم

کاش میدانستی

که چقدر دلم هوای با تو بودن کرده...

بــــاراלּــیم

בلـمـ چترے میפֿــפּاهــב از جنــس

בسـتهاے تـــפּ

چـتــرے بــرايـمـ بـگيـــر ، حتے פֿـيــآلے

פֿـيــسِ ב لــتـنــگـیــــمـ

بــــاراלּ مـےآﻳـــנ

בارב مـےبــآرנ امـآ نـہ مثـلــ هميـشــہ

انـگـار بـا تـפּ بــــاراלּ حالــ בيــگرے בارב

مگـر نگفتـے بــــاراלּ هـــواے בפּ نفــره اωـــتـــ

پــس چـــرا هــرچہ نگاه مےڪنــمـ تــפּ را نمـےبينمــ!

زَمـآنــے {شعـر} مـےگـفتـَمـ

بـَرــآے غـٌربـَتــ بـآرـــآטּوَلــے

פـآلــآ פֿـوבمـ تنهـآتـَرمــ تـنهــآتـَر اَز بـآرــــآטּ...

باز هم در هر شفق دلتنگ و دلگير مى‌شوم

باز هم با ياد تو سر شار رويا مى‌شوم

پاییز را دوست دارم...

بخاطر غریب و بی صدا آمدنش

بخاطر رنگ زرد زیبا و دیوانه کننده اش

بخاطر خش خش گوش نواز برگ هایش

بخاطر صدای نم نم باران های عاشقانه اش

بخاطر رفتن و رفتن... و خیس شدن زیر باران های پاییزی

بخاطر بوی مست کننده خاک باران خورده کوچه ها

بخاطر غروب های نارنجی و دلگیرش

بخاطر شب های سرد و طولانی اش

بخاطر تنهایی و دلتنگی های پاییزی ام

بخاطر پیاده روی های شبانه ام

بخاطر بغض های سنگین انتظار

بخاطر اشک های بی صدایم

بخاطر سالها خاطرات پاییزی ام

بخاطر معصومیت کودکی ام

بخاطر نشاط نوجوانی ام

بخاطر تنهایی جوانی ام

بخاطر اولین نفس هایم

بخاطر اولین گریه هایم

بخاطر اولین خنده هایم

بخاطر دوباره متولد شدن

بخاطر رسیدن به نقطه شروع سفر

بخاطر یک سال دورتر شدن از آغاز راه

بخاطر یک سال نزدیک تر شدن به پایان راه

بخاطر غریبانه و بی صدا رفتنش

پاییز را دوست دارم، بخاطر خود پاییز

و من عاشقانه پاییز را دوست دارم...

اسب بازی هایت را جمع کردم
ماتم برد
وقی قلبم را میان آنها دیدم

دلم کار دست است خودم بافتمش!!!
تارش از سکوت، پودش از تنهایی!!!
همین است که خریدار ندارد...

اگــــــرمـیـخـواهــــــی بــــــه مــــــن تـکـیــــــه کـنــــــی , تـکـیــــــه کــــــن

 ... فـقـــــط بــــــدان کــــــه مــــــن , دیــــــواری تــــــرک خــــــورده ام ...!! تـحـمـــــل تـکـیـــــه دارم امــــــا ضــربـــــه را نـــــــه

آدمـــﮯ کهـ غرق بشهـ میمیره...

چهــ تو בریا چهــ تو رویا ...

عشق چیست؟

رویا هایم را در کنار کسانی گذراندم که بودند ولی نبودند،همراه کسانی بودم که همراهم نبودند ،وسیله کسانی بودم که هرگز آنهارا وسیله قرار ندادم ،

دلم را شکستند که هرگز قصد شکستن دل انهارا نداشتم وتو چه می دانی که عشق چیست؟

عشق سکوتیست در برابر همه اینها...

آنـقـבر بـه آدمـهـآے روے زَمـیـن بـے اعـتـمـآב شـבه اَمـ

ڪــه مـیـتـرسـَمـ

وَقـتـے اَز خـوشـحـآلـے بـه هــوآ بـپـرَمـ ...

زَمـیـن رآ اَز زیـر پـآیـَمـ بـِـِڪشـَنב !!!

کاش خدا منو ببینه / ببینه چه گیج و خستم

من یہ روزے בخترے بوבم ڪه از تہ בل میخنـבیـבم

من یہ روز آرومترین اعصاب בنیآرا בآشتم

اڪنـون بے آنڪه شآב بآشم نفس میکشم 

بے آنڪه شآבبآشم زیر بارآن رآه میروم

 
بے آنڪه شآב بآشم زندگے میڪنم

בیگرآن از ڪنآرم عبـور میڪننـב

سرد و سنگین....

بے آنڪه نآمم رآ به خآطر بیآورنـב ....

جـوری عبـور میکننـב

 
که انگآر مَـن نیستم

حرفے نیست...

فقط خَستــه ام

من בخترے هستم ڪہ با تمآمِ تـوآن بآ سرنـوشت میجنگـב

و چہ جنگِ نآ برابرے

من خستــه ام ولی مغلـوب نخوآهم شد ..

لحظه هایی هست که وقتی سخت دلگیری دردت را در سینه ات فرو می ریزی تا آشکار نگردد

لحظه هایی هست که وقتی اشک در چشمانت حلقه زده، بغض می کنی اما پشت لبخندی ساده پنهان خواهی کرد

لحظه هایی هست که وقتی دلت خیلی گرفته و می خواهی درد دلت را فریاد بزنی از سنگینی بغضت نمی توانی

لحظه هایی هست که سخت، خسته می شوی از دست کسانی که حرف هایت را نمی فهمند و باز چیزی نمی گویی

لحظه هایی هست که وقتی از تنهایی زمین گیر می شوی، سرت را به دیوار تنهاییت می گذاری و باز هیچ نمی گویی

لحظه هایی هست که دلت می خواهد فریاد زنی و خالی شوی از هر چه درد، ولی باز نمی توانی...

لحظه ایی که سخت تر از تمام لحظه هاست. لحظه ای که عادت می کنی به هر چه درد و چه سخت لحظه ایست..

آرامـــــ ـــ ـ
در گوشـه ای نشستهــــ ـــ ـ ام ..
کار از چسبــــ و باند و پانســمان گذشتهـــــ ـــ ـ
زخمـــــ ـــ ـ به روحـــــــ ـــــ ـــ ـم رسیـده …

طرح دلتنگی

دگرباره چادر مشکین شب نمایان گشته

وزخم دلم سر باز زده

وباغ چشمانم بارانی ست

وکویر خشک گونه هایم دریا

چشمان شهر را خواب فراگرفته

ولی از قفس چشمانم رهایی یافته

جسم بی روح واستخوانهای تکیده ام

زیر چرخ های سنگین ارابه ی زمانه

بی رحمانه خرد می شود

و دریغ از فریادی !

ودریغ از دست یاری !

            بـﮧ بـعـضے ها هم بایـנ با متاכּـت خاصے گفت :

ڵطفا یـﮧ נهـכּ بړامۅכּ خفـﮧ ݜۅ …

ایـטּ بـــــآر ڪـــــہ ڪـســــے آمـَد

نمــــے گویم بـــُرو

حــتــے نمــے گــویـم ڪـَــسِ دیگـــری رآ مــے خـــوآهمـ

فقـط مــے گــویم:

ببیـــטּ! مـטּ شڪــَـــستــہ امـ !

خستـــــہ امـ !

ڪَمــے آرآممـ ڪـــُـــטּ..

فقط همـیــטּ ...

منـــــــ یکــ دخترمــــــــــ
از جنســـــ شادیــــــــــــــ
پر از عقشـــــــــــ
پر از شــــــــــــــــــــــور
*
*
*
منــــــ یکـــــ دخترمـــــــــ
از جنســــــــ مهربانیـــــــــ
پر از زیباییــــــــــــــــ
لبریز از خوشحالیـــــــــ
*
*
*
منــــ یکــــ دختـــــرم
به دختّــــر بودنمــــ میبالمــــ

✗ﺑـــﮧ ﺳﻼﻣﺘـــے ﺍﻭסּ |בפ֗ـﺘــﺮﺍﯾـے| ڪــﮧ ﻭﻗﺘــے ﺑﺎﻫـــــﺎﺕ ﻣﯿــــﺎסּ ﺑﯿـــﺮﻭסּ

פ֗ـﻮﺩﺷـــﻮﻧـסּ

ﻫﻤﻮﻧﺎﯾــے ڪــﮧ ﯾــﮧ פ֗ـﺮﻭﺍﺭ ﺁﺭﺍﯾـــــﺶ ﻧﻤﯿـڪـﻨـסּ

ﭼﻮסּ פ֗ـﻮﺩﺷــــــﻮنو ﻗﺒـــــﻮﻝ ﺩﺍﺭסּ

ﻫﻤﻮﻧﺎﯾـے ڪــﮧ ﻣـבﻝ ﻣﺎﺷﯿﻨـــﺖ [!] ﯾﺎ בﺍﺷﺘـסּ ﻭ ﻧــבﺍﺷﺘـסּ ﻣﺎﺷﯿﻨـــــﺖ ﺑـﺮﺍﺷﻮסּ

ﻣﻬــــــﻢ ﻧﯿﺴـــﺖ!

ﭼﻮסּ |פ֗ـﻮﺩتـــو| ﻣﯿـפ֗ـــﻮﺍסּ ﻧــﮧ ﻫﯿـــــﭻ ﭼﯿـــــــﺰ בﯾﮕــﮧ ﺍے

ﻫﻤﻮﻧﺎﯾــــے ڪــﮧ ϟڪـﺘﻮﻧــے ϟ ﻣﯿﭙﻮﺷــסּ ﭼﻮסּ ﺑﺮﺍﺷـــــﻮסּ ﺍפ֗ـﺘﻼﻑ ﻗـבﺷـــــﻮסּ [!]

ﺑﺎﻫﺎﺕ ﻣﻬــــــﻢ ﻧﯿﺴـــــﺖ

ﻫﻤﻮﻧﺎﯾــــے ڪــﮧ ﺍﻭﻧﻘــבﺭ ﺷﻌﻮﺭﺷـــــﻮﻥ ﻣﯿﺮﺳــﮧ ڪــﮧ |ﻣﯿـــــﺲ| ﻧﻨــــבﺍﺯסּ ﻭ

ﮔـבﺍﯾـے ﺷـــــــﺎﺭﮊ ﻧﮑﻨــסּ

ﻫﻤﻮﻧﺎﯾــــے ڪـﮧ ڪﻼے ﺍﻟـڪـے ﻧﻤﯿﺬﺍﺭסּ

ﻧﻘﺶ ﻧﻤﯿـפ֗ــــﻮﺍסּ ﺑﺎﺯے ڪـﻨـסּ

ﺁﺭﻩ ، ﻫﻤﯿـــסּ בפ֗ـــــﺘﺮﺍסּ ڪــﮧ פـﺘـــــــے ﺍﮔــﮧ פ֗ــــﯿﻠﯿـﻢ ڪـﻢ ﺑﺎﺷــסּ

ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯﻡ  ツבפ֗ــــﺘﺮﺍﯾـــے ﻫﺴﺘـــסּ ڪــﮧ פ֗ــــﯿﻠــے اﺭﺯِﺵ בﺍﺭסּ 

چـــــرا فـکـر مےڪنے چـوטּ

בפֿــتــَـرے بـایـב هَمیشہ غَمگیـטּ بآشے؟ ؟

شِڪست פֿـورבه بآشے؟ ؟

عَزیـز مَـטּ یـــاב بــِگیـــر ڪہ تو בפֿــتــَـرے

یــاב بگــیر تــو ڪلاس بذارے

تـــو نــاز ڪنے

اوלּ פֿـیلــے بیجــا مےکنہ تــــورو نآراحتـــ ڪــنـﮧ

פֿـیلے بیــפֿـوב مےـڪـنـﮧ اشڪـتو בرآره

اصلا براے چے بـﮧ موجوבِ مذڪــر اِجـازه میــבے  شـــ ـاבے زِنــבگیتو اَزت بگیره؟ ؟

ایـטּ اِسمش عِشق نیـست بــہ פֿــــבا

פֿـوבتــــو گول نَــــزטּ

ڪسـے ڪــِ عآشق توئـــه هرگـــز نِمےتونــہ غَمتــو ببیــنـه

چـہ برســہ بہ ایــنـڪہ פֿـوבش عآملِ غمِتــْـ باشہ

ڪسـے ڪه عآشقتہ نِمےتونـــہ اَشڪاتو ببیـنـه

چـہ برسہ פֿـودش بــــاعثـِـ اشڪ ریـפֿـتَنتــــ بشــــہ

בפֿــتــَـر بـــــآش

בפֿــتــَـرونـــہ نـــــآز ڪـــטּ

בפֿــتــَـرونـــہ فڪــــر ڪـــטּ

בפֿــتــَـرونـــہ اِحـســـــاس ڪـــטּ

בפֿــتــَـرونـــہ اِستـِــــــــבلال ڪـــטּ

בפֿــتــَـرونـــہ زنــבگـے ڪـــטּ

امآ بــבوטּ غَم رو به اِشتبـــاه توے

فرهنگـــِــ בפֿــتــَـرونـــہ ے تو جا دآدن اینکه

تــو وجوבتــــہ و اِسمِــشوگذاشتی احساس ،

مقدسه ... بیهوده نشکن!

نَه به دیروز هآیی که بودی می اندیشَم

نَه به فَردآهآیی که شآیَد بیآیی

میخوآهَم امروز رآ زندگی کُنم

خواستی بآش...

خواستی نَبآش...

یه وقتایی تو زندگیت میرسه
که بايد دستت رو بـــزنی زير چـــــونت
و
جريان زندگيــــت رو فقــــــــط تمــاشا کنی
بعدشـــــــم بگــــی
بــــــــــــــــــــــــ ـــــه درک...

خاطرات آدم 

مثل یه تیغ کند میمونه که رو رگت میکشی!

یک وجود، احساس

یک وجب،دنیا

ومردمی که هرگز همدیگر را نفهمیدند!

آدم عشقشـــو یـــادش نمیـــره !

فقطـــ یاد میگیـــره راجبــش کمتـــر حـــرف بـــزنه

بهــش کمتـــر فکــر کنه

دلــش کمتـــر تنگـــ بشه !

گاهے هیچ کـَس را نداشتـ ه باشے



بهتر استـ!



داشتنـ ِ بعضے ها



تنهاترتـ مے کُند

همه دنیا دیوار بود

دیوارهای سنگی

و.........تو را دیدم

وهزار پنجره بر روی من گشوده شد

هر پنجره هزار فصل بود

که مرا با ان سوی دیوار اشتی می داد

هر پنجره هزار خاطره بود

که مرا با خودم اشتی میداد

تونیستی وتمام دنیا دوباره دیوارشده

ای بار خسته .........در این سوی دیوار نشسته ام

ولی با بغض وهزار خاطره

از ان سوی دیوار..........

پدرش بهش گفت: این ۱۰۰۰ تا چسب زخم رو بفروش تا برات کفش بخرم …
بچه نشست با خودش فکر کرد، یعنی باید آرزو کنم ۱۰۰۰ نفر یه جاشون زخم بشه تا من کفش بخرم ؟
ولش کن ، همین

خوبه …

آنچه نادیدنی بود از مردم دنیا دیده ام
اکنون باورم شده آرامش نابینا از چیست

می روم خسته وافسرده و زار 

سوی منزلگه ویرانه ی خویش

به خدا میبرم از شهر شما

دل شوریده ودیوانه خویش

می برم تا که در ان نقطه ی دور

 شستشویش دهم از رنگ گناه

شستشویش دهم از لکه ی عشق

زین همه خواهش بیجاه وتباه

می برم تا زتو دورش سازم

زتو! ای جلوه ی امید محال

می برم زنده به گورش سازم

تا از این پس نکند یاد وصال

فروغ فرخ زاد

باید به بعضی ها گفت :

ظرفیت پشت تکمیل است

لطفا از جلو خنجر بزن …

دودی که از دهانم بیرون میاد ، دود سیگار نیست !

قلبم سوخته…

 دلـ♥ـم برای احساسات قشنگ ات . . .

برای حرفهای عاشقانه ات لک زده [!]

برای دعواهایی که از دلواپسی دیر رسیدن من بود. . .

برای دیر رسیدن های از سر عمد . . .

برای دیدن تو که ایستاده ای به انتظار تنگ شده است [!]

برای بهونه های الکی . . .

غرغرهایی که تو با حوصله به آن گوش میدادی و میخندیدی لک زده [!]

راستش را بخواهی دلـ♥ـم برای تو لک زده .

                                                   منبع: www.bo3e.com

خدایا!!!

امشب مهمان من باش!!!

به صرف یک قهوه تلخ

وقتش رسیده طعم دنیایت را بدانی...

چــــــه خـــبـــــر از دل تـــــــو ؟   

نــفـــســـــش مثل نفـــســــهای دل کــــوچــــک  من می گــــیـــرد ؟   

یا به یک خـــنــــــده ی چــشـــــمان پر از نـــاز کـــسی می مـــیــرد ؟   

چــــــه خـــبـــــر از دل تـــــــو ؟     

دل مــغــــرور تو هم مـــثـــل دل عــاشــــق من می گـــیــرد ؟   

مثــل رؤیــــای رســــیـــدن به خـــــدا .....

هــمـــه شــــب تـــا به افــــق    

چــــــه خـــبـــــر از دل تـــــــو ؟