ایـטּ بـــــآر ڪـــــہ ڪـســــے آمـَد

نمــــے گویم بـــُرو

حــتــے نمــے گــویـم ڪـَــسِ دیگـــری رآ مــے خـــوآهمـ

فقـط مــے گــویم:

ببیـــטּ! مـטּ شڪــَـــستــہ امـ !

خستـــــہ امـ !

ڪَمــے آرآممـ ڪـــُـــטּ..

فقط همـیــטּ ...

منـــــــ یکــ دخترمــــــــــ
از جنســـــ شادیــــــــــــــ
پر از عقشـــــــــــ
پر از شــــــــــــــــــــــور
*
*
*
منــــــ یکـــــ دخترمـــــــــ
از جنســــــــ مهربانیـــــــــ
پر از زیباییــــــــــــــــ
لبریز از خوشحالیـــــــــ
*
*
*
منــــ یکــــ دختـــــرم
به دختّــــر بودنمــــ میبالمــــ

✗ﺑـــﮧ ﺳﻼﻣﺘـــے ﺍﻭסּ |בפ֗ـﺘــﺮﺍﯾـے| ڪــﮧ ﻭﻗﺘــے ﺑﺎﻫـــــﺎﺕ ﻣﯿــــﺎסּ ﺑﯿـــﺮﻭסּ

פ֗ـﻮﺩﺷـــﻮﻧـסּ

ﻫﻤﻮﻧﺎﯾــے ڪــﮧ ﯾــﮧ פ֗ـﺮﻭﺍﺭ ﺁﺭﺍﯾـــــﺶ ﻧﻤﯿـڪـﻨـסּ

ﭼﻮסּ פ֗ـﻮﺩﺷــــــﻮنو ﻗﺒـــــﻮﻝ ﺩﺍﺭסּ

ﻫﻤﻮﻧﺎﯾـے ڪــﮧ ﻣـבﻝ ﻣﺎﺷﯿﻨـــﺖ [!] ﯾﺎ בﺍﺷﺘـסּ ﻭ ﻧــבﺍﺷﺘـסּ ﻣﺎﺷﯿﻨـــــﺖ ﺑـﺮﺍﺷﻮסּ

ﻣﻬــــــﻢ ﻧﯿﺴـــﺖ!

ﭼﻮסּ |פ֗ـﻮﺩتـــو| ﻣﯿـפ֗ـــﻮﺍסּ ﻧــﮧ ﻫﯿـــــﭻ ﭼﯿـــــــﺰ בﯾﮕــﮧ ﺍے

ﻫﻤﻮﻧﺎﯾــــے ڪــﮧ ϟڪـﺘﻮﻧــے ϟ ﻣﯿﭙﻮﺷــסּ ﭼﻮסּ ﺑﺮﺍﺷـــــﻮסּ ﺍפ֗ـﺘﻼﻑ ﻗـבﺷـــــﻮסּ [!]

ﺑﺎﻫﺎﺕ ﻣﻬــــــﻢ ﻧﯿﺴـــــﺖ

ﻫﻤﻮﻧﺎﯾــــے ڪــﮧ ﺍﻭﻧﻘــבﺭ ﺷﻌﻮﺭﺷـــــﻮﻥ ﻣﯿﺮﺳــﮧ ڪــﮧ |ﻣﯿـــــﺲ| ﻧﻨــــבﺍﺯסּ ﻭ

ﮔـבﺍﯾـے ﺷـــــــﺎﺭﮊ ﻧﮑﻨــסּ

ﻫﻤﻮﻧﺎﯾــــے ڪـﮧ ڪﻼے ﺍﻟـڪـے ﻧﻤﯿﺬﺍﺭסּ

ﻧﻘﺶ ﻧﻤﯿـפ֗ــــﻮﺍסּ ﺑﺎﺯے ڪـﻨـסּ

ﺁﺭﻩ ، ﻫﻤﯿـــסּ בפ֗ـــــﺘﺮﺍסּ ڪــﮧ פـﺘـــــــے ﺍﮔــﮧ פ֗ــــﯿﻠﯿـﻢ ڪـﻢ ﺑﺎﺷــסּ

ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯﻡ  ツבפ֗ــــﺘﺮﺍﯾـــے ﻫﺴﺘـــסּ ڪــﮧ פ֗ــــﯿﻠــے اﺭﺯِﺵ בﺍﺭסּ 

نَه به دیروز هآیی که بودی می اندیشَم

نَه به فَردآهآیی که شآیَد بیآیی

میخوآهَم امروز رآ زندگی کُنم

خواستی بآش...

خواستی نَبآش...

یه وقتایی تو زندگیت میرسه
که بايد دستت رو بـــزنی زير چـــــونت
و
جريان زندگيــــت رو فقــــــــط تمــاشا کنی
بعدشـــــــم بگــــی
بــــــــــــــــــــــــ ـــــه درک...

خاطرات آدم 

مثل یه تیغ کند میمونه که رو رگت میکشی!

یک وجود، احساس

یک وجب،دنیا

ومردمی که هرگز همدیگر را نفهمیدند!

آدم عشقشـــو یـــادش نمیـــره !

فقطـــ یاد میگیـــره راجبــش کمتـــر حـــرف بـــزنه

بهــش کمتـــر فکــر کنه

دلــش کمتـــر تنگـــ بشه !

گاهے هیچ کـَس را نداشتـ ه باشے



بهتر استـ!



داشتنـ ِ بعضے ها



تنهاترتـ مے کُند

همه دنیا دیوار بود

دیوارهای سنگی

و.........تو را دیدم

وهزار پنجره بر روی من گشوده شد

هر پنجره هزار فصل بود

که مرا با ان سوی دیوار اشتی می داد

هر پنجره هزار خاطره بود

که مرا با خودم اشتی میداد

تونیستی وتمام دنیا دوباره دیوارشده

ای بار خسته .........در این سوی دیوار نشسته ام

ولی با بغض وهزار خاطره

از ان سوی دیوار..........

پدرش بهش گفت: این ۱۰۰۰ تا چسب زخم رو بفروش تا برات کفش بخرم …
بچه نشست با خودش فکر کرد، یعنی باید آرزو کنم ۱۰۰۰ نفر یه جاشون زخم بشه تا من کفش بخرم ؟
ولش کن ، همین

خوبه …

آنچه نادیدنی بود از مردم دنیا دیده ام
اکنون باورم شده آرامش نابینا از چیست

می روم خسته وافسرده و زار 

سوی منزلگه ویرانه ی خویش

به خدا میبرم از شهر شما

دل شوریده ودیوانه خویش

می برم تا که در ان نقطه ی دور

 شستشویش دهم از رنگ گناه

شستشویش دهم از لکه ی عشق

زین همه خواهش بیجاه وتباه

می برم تا زتو دورش سازم

زتو! ای جلوه ی امید محال

می برم زنده به گورش سازم

تا از این پس نکند یاد وصال

فروغ فرخ زاد